Peggy biedt troost als afscheidsfotograaf aan families in een van de moeilijkste momenten van hun leven.
Ze legt intieme en waardevolle momenten vast tijdens afscheidssituaties, zoals uitvaarten en de laatste levensfase van dierbaren.
Door respectvolle en discrete fotografie helpt ze nabestaanden tastbare herinneringen te creëren, waardoor ze de liefde, warmte en verbinding kunnen herbeleven en troost kunnen vinden in hun rouwproces.
Peggy streeft ernaar het taboe rondom de dood te doorbreken en biedt ondersteuning aan mensen in hun emotionele reis.
Lees het verhaal achter haar ideaal...
Wat doet je als troostwerker?
Als afscheidsfotograaf bied ik troost door de waardevolle, intieme momenten vast te leggen tijdens een afscheid of in de laatste levensfase van een dierbare. Mijn rol is om families tastbare herinneringen te geven aan een tijd die vaak emotioneel overweldigend is. Bij uitvaarten leg ik op een respectvolle en discrete manier de sfeer, de rituelen en de verbondenheid vast. Bij palliatieve fotografie richt ik me op de liefdevolle momenten tussen de terminale patiënten en hun dierbaren, zodat deze bijzondere tijd bewaard blijft. Mijn foto's helpen nabestaanden om terug te kijken op de warmte, liefde en verbinding, en bieden hen troost in hun rouwproces.
Hoe bent je tot dit werk gekomen?
Toen ik bij een begrafenisondernemer ging werken, begon het idee bij mij te spelen om iets te doen met rouwfotografie. Iets wat hier in onze regio nog steeds niet bekend is, maar in bijvoorbeeld Nederland al veel gebruikelijker is. En terecht, want de dood is nog steeds een taboe dat doorbroken moet worden.
Alle mooie en belangrijke momenten in ons leven, zoals geboortes en huwelijken, willen we graag prachtig laten vastleggen. Maar van een begrafenis blijft er vaak hoogstens een smartphonefoto over, die bovendien dikwijls in het geniep is genomen. Terwijl er niets mis mee is om een begrafenis of een afscheid te documenteren met foto’s. Het vastleggen van deze momenten kan nabestaanden juist troost bieden en hen helpen om het afscheid op een later moment te herbeleven.
Heb je een persoonlijk verhaal meegemaakt dat geïnspireerd heeft om in deze richting te werken?
Hoewel ik niet echt een persoonlijk verhaal heb dat me in deze richting heeft geduwd, merkte ik tijdens mijn werk in de uitvaartsector dat mensen achteraf vaak met spijt of schuldgevoelens zitten. Ze herinneren zich bijvoorbeeld weinig van de dag van de uitvaart of weten niet meer hoe de kist eruitzag of hoe de bloemen waren. Dit komt omdat het vaak zo'n emotionele en overweldigende dag is.
Ik realiseerde me dat foto's een essentiële tool kunnen zijn in het rouwproces. Ze helpen mensen om die dag opnieuw te beleven, om belangrijke details te herinneren en om troost te vinden in de vastgelegde momenten van liefde en verbondenheid. Dat inzicht inspireerde mij om afscheidsfotografie te gaan doen en mensen op deze manier te ondersteunen.
Kunt je enkele voorbeelden geven van ervaringen met troostzoekers?
Tijdens mijn werk als afscheidsfotograaf heb ik verschillende situaties meegemaakt waarin mensen aanvankelijk twijfels hadden, maar achteraf enorm blij waren met de foto's. Zo waren er kinderen van een overledene die per se wilden dat ik foto's maakte van haar begrafenis, terwijl anderen in de familie nog twijfelden. Achteraf waren ze zó dankbaar dat de momenten waren vastgelegd, omdat de foto's hen hielpen herinneringen te bewaren die anders verloren zouden gaan.
Een ander voorbeeld is een moeder die niet zeker wist of ze foto's wilde van de uitvaart van haar dochter. Maar terwijl ik bezig was, vroeg ze mij uiteindelijk toch om een foto te maken van haar met de urn van haar dochter. Mensen komen vaak los als het ijs eenmaal gebroken is. Ze zien in hoe waardevol het is om deze momenten vast te leggen.
Rouwfotografie gaat trouwens niet alleen over een begrafenis, kisting of rouwmaaltijd. Zo heb ik ook foto's gemaakt tijdens een laatste familiepicknick voor een euthanasie. De weduwnaar van de vrouw had zelf ook foto's gemaakt met zijn smartphone, maar hij vertelde me dat de foto's die ik had gemaakt zoveel meer emotie vangen. Hij kan er op dit moment nog niet verder mee dan de eerste paar foto's bekijken, maar hij weet dat ze hem geleidelijk zullen helpen om de emoties een plaats te geven.
Deze voorbeelden laten zien hoe mijn foto's niet alleen een herinnering zijn, maar ook een hulpmiddel bij het rouwproces. Ze bieden troost, stapje voor stapje.
info@doodmooi.be
+32 0498 86 20 30
Faliestraat 79
8210 Zedelgem
In welke regio bent je actief en hoe kunnen mensen je bereiken?
Ik ben actief in heel West-Vlaanderen, maar ik hanteer geen strikte grens. Als er nabestaanden zijn die buiten deze regio hulp nodig hebben, ben ik zeker bereid hen te helpen. Mensen kunnen mij gemakkelijk bereiken via mijn website: www.peggy-raemdonck.com. Daar vinden ze mijn contactgegevens en kunnen ze meer lezen over mijn werk als afscheidsfotograaf.
Wat is de belangrijkste boodschap die je troostzoekers wilt meegeven?
De belangrijkste boodschap die ik troostzoekers wil meegeven is: doe vooral wat je hart je ingeeft en laat je niet leiden door gedachten zoals 'wat zullen de mensen denken '
Een uitvaart of afscheid kan je maar één keer nemen; er is geen tweede kans. Daarom is het belangrijk om het op een manier te doen die voor jou goed voelt en die je dierbare het mooist en best herinnert.Ik wil ook benadrukken dat je geen familielid of vriend moet belasten met de taak om foto’s te maken. Op zo’n dag is het belangrijk dat iedereen de ruimte heeft om te rouwen zonder deze verantwoordelijkheid te dragen. Door een professionele afscheidsfotograaf in te schakelen, weet je dat deze waardevolle momenten met respect en zorg worden vastgelegd, zodat je daar later op een troostende manier op kunt terugkijken.
Copyright TroostOase © Alle rechten voorbehouden
